Bye bye school

Mijn documentaire is af, net zo als mijn sprookjesboek, tijdschrift, de fotografieprojecten en de sociale campagne voor het respect van transseksuelen. Nog een keer de reis naar school maken om een laatste dingetje in te leveren en dan zit het erop. Gelukkig maar, want 30 graden met zon, maakt je lui.

Naast al het schoolwerk, heb ik ook veel bezoek gehad. Als eerste kwamen Michiel en Frank een aantal dagen op bezoek. Daar op aaneensluitend kwamen mijn ouders met mijn oom en tante. Dit betekende dus bijna 2 weken de toerist uithangen in het mooie Istanbul. Boottochtjes, Shisha roken, Turks ontbijten etc. etc. Ook waren mijn ouders aanwezig bij mijn verjaardag. Naast de geweldige cadeautjes waar iedereen zijn best op had gedaan, een chocoladecake als verrassing, had ik geweldige mensen om me heen en hebben we gefeest tot het licht werd.

Na de heerlijke ontspannen week, werd het toch echt tijd om aan de slag te gaan met schoolwerk. Een week later kwam namelijk Noortje alweer op bezoek en dat terwijl de stressperiode echt was aangebroken. Gelukkig kon Noortje mij helpen met Publication Design, waar ik mee vast was gelopen. Daarnaast hebben we natuurlijk de toeristische dingen gedaan, en lekker gefietst op Princes Island. Ook was er toevallig Smaak & Kraak in Propaganda - de club waar mijn huisgenoot Juliana werkt - en werden we op de gastenlijst gezet.

Daarna kwam schoolwerk weer om de hoek kijken, en vanuit school werd gevraagd om mee te doen aan een fietstocht door Istanbul in de nacht. We (Lisanne en ik) hadden geen idee wat we hiervan moest verwachten en gingen vol goede moed en enthousiasme er naar toe.

Toen we aankwamen, bleken er 2000 mensen mee te doen, en wij (een aantal studenten en onze fotografie lerares) zouden foto’s en film van het evenement maken. De start van het evenement was natuurlijk weer rommelig (zoals alles wat organisatie nodig heeft in Turkije), en vele mensen zagen er uit alsof ze de Tour de France gingen fietsen, wat mij wel een beetje deed twijfelen, met waar ik in godsnaam aan begonnen was. Door de hoeveelheid mensen en smalle straatjes, was het meer lopen dan fietsen in het begin. Ook waren we een attractie voor alle inwoners van Istanbul, mobieltjes kwamen tevoorschijn, allemaal hoofden nieuwsgierig uit de ramen gestoken. Uiteindelijk kon het fietsen beginnen en je merkt dat Istanbul fietsers niet gewend is, en Turken het fietsen niet gewend zijn. Het was in ieder geval een hele ervaring en erg mooi. Het eindigde in Ortakoy waar we een boottocht over de Bosphorus hadden met zonsopgang. Helemaal kapot om 7 uur thuis, om dan weer om 10 uur wakker gemaakt te worden door Juliana omdat ik beloofd had naar de Zwarte zee te gaan.

Nu ga ik vanavond alweer naar Fethiye voor een weekend vol met strand, zon en party’s. Daarna is het plan om een week naar Bodrum te gaan. Op dit moment is het heerlijk om alleen projecten te hebben en geen tentamens, want als wij terug komen van vakantie zijn de anderen pas klaar met school.